دل نوشته های من
چترت را بردار... هوای دلم بارانیست.دل نوشته های من
چترت را بردار... هوای دلم بارانیست.
چشمانت
تنها
چون پرنده ای که جفتش مرده
درون اتاقم
اتاقی که قلبم درآن جای نمیگیرد
پشت میز تحریرم
نشسته ام
کتابهایم جلو چشمانم به پرواز درمی آیند
ومن در تمام آنها
چشمان تورا می بینم
که بر من نمی نگرند
وبرمن چون آبند بر مسافری که در کویر زندگی سرگردان است
واز فرط تشنگی تورا سراب می بیند
هرقدر با مای بی تو می جنگم شکست میخورم
چرا که این سرباز بی سلاح
تنها
چون پرنده ای که جفتش مرده
به ستیز با تنهایی میرود
وچون اورا می شکند تنهاتر می شود
روحم زنگار بسته
آیینه ای پیش رویم هست
دنبال تو می گردم
وخود را تنها می یابم